Discriminatie is een fenomeen dat velen onder ons meteen rechtop doen zitten zodra dit onder de aandacht komt. Het is dan ook een weids begrip en slaat op alle situaties waarin mensen ongelijk behandeld worden ten opzichte van anderen.
Reden is vaak gelegen in angst voor het onbekende, afzetten tegen andere groepen, vooroordelen of onwetendheid. Zo van een afstand bezien als neutraal toeschouwer is het soms volkomen onbegrijpelijk dat mensen zich zo tot onacceptabel gedrag weten te verlagen. Dat is dan wat we zien, de media heeft ook moeite met een objectieve berichtgeving en uit z'n verband gerukte verhalen, foto's en filmfragmenten zijn herhaaldelijk waar te nemen.
Het is blijkbaar voor de mens al een moeilijke opgave om de medemens met al z'n voorkomens en gedragingen volkomen neutraal te benaderen.
Nu hebben wij de gewoonte om de dieren rondom het huis af en toe van extra voer te voorzien. Een leuke en, zeker in de winterperiode, voor de dieren een noodzakelijke aanvulling op de dagelijkse jacht op voedsel. Het maakt dieren ook wel lui, gewenning treedt snel op en 's morgens zie je dieren vanaf diverse veilige plekjes al de boel in de gaten houden om te zien wanneer de voederij begint. En in de middag herhaalt dit schouwspel zich. Niks mis mee en als echte afaunabeten zitten we dan met het vogelboek op schoot en verrekijker voor de details, om weer een nieuwe waarneming te scoren. We zouden zo mee kunnen doen aan de nationale vogeltelling als we zo braaf zouden zijn om ons dat ook te laten opdringen naast alle andere verplichtingen die braaf burgerschap met zich mee brengt en die we ook laten voor wat het is.
Naast het determineren van de soorten is het gedrag eigenlijk veel interessanter want een streepje meer of minder kan al weer duiden op een ander soort. Nee, dat gedrag is veel duidelijker en zoooo menselijk dat het opvallend is. Als eerste valt de pikorde op, de grote kippen pikken eerst op wat ze naar de gading is en ondertussen een uitval doen naar de kleinere kippen die, de uitvallen ontwijkend, snel wat wegpikken. Ondertussen hipt het konijn daar onverstoorbaar en ongestoord tussendoor om z'n ontbijt te scoren. Een brutaal musje of meesje lukt het ook nog wel om een graantje weg te pikken. Kauwtjes blijven op gepaste afstand want vooral de kleine kipjes jagen deze zwarte snaken sofort weg. Zelfs de fazanthaan wacht even af tot het de beurt is van de grote vogels.
Anderzijds is het opvallend dat ook bij de kleine kipjes onderling een ongelijkheid bestaat. Er zijn witte kipjes, kipjes met een streepje en zelfs een gehandicapte haan. Nou ja, kraaien kan hij niet en lopen gaat moeizaam, het best te vergelijken met een hoge soldatenpas waarbij de poot gestrekt voorwaarts en zwaaiend omhoog gaat. Als klein haantje zeg maar, had hij moeite om op de been te blijven en viel hij soms gewoon naar achter. Geen wonder dat hij geen doorsnee hanenmeneer is zeg maar en gewoon z'n best moet doen om aan eten te komen. De witte kipjes zijn inmiddels in een kleine meerderheid en dat zullen ze laten merken aan alle andere kipjes met een vlekje, streepje of handicap.
Deze taferelen, discriminatie onder dieren, want dat mag je het wel noemen, doen een grote vraag opkomen. Waar komt dit vandaan, want dieren zouden toch geen besef hebben van herkomst, uiterlijk en volkomenheid? Of is het zo dat het uitzonderlijk is dat dieren gebruik maken van de voederplek en onderling een soort van vrede sluiten om zo optimaal te profiteren van de geboden kansen? Daar lijkt het eigenlijk meer op afgaande op de soms bloedstollende kreten die in de nacht klinken uit de natuur om het huis en de resten van moordpartijen die we tegenkomen.
Of is het juist andersom en vertonen mensen dierlijk gedrag?
Tekst: Bolgerijen
Reactie schrijven